Երեկ Կիրանցում Նիկոլ Անհողը կրկին դիմեց էժանագին մանիպուլյացիայի և մեղադրեց ըննդիմությանն այն բանի համար, որ իբր «խրտնացրել» են Կիրանցում, Ոսկեպարում, Բաղանիսում ներդրումներ անողներին և այդտեղ ռեստորաններ և հյուրանոցներ չկան:

Տավուշի սահմանամերձ գյուղերը ադրբեջանցիներին նվիրած, Ոսկեպարը, Բերքաբերը, Բաղանիսը թուրքի թիրախ դարձրած , իսկ Կիրանցի կեսը թուրքին նվիրած տականքը գնացել հոխորտում է, թե բա դուք ձեր որոշ գործընկերների աջակցությամբ վերը նշված գյուղերը դարձրեցիք Հիրոսիմա ու Նագասակի ու վախեցրեցիք ներդրողին հյուրանոցներ և ռեստորաններ կառուցել:

Թուրքմենստանը Միջին Ասիայի նավթով և գազով հարուստ երկիր է, որն իր Սահմանադրությամբ ամրագրել է չեզոք երկրի կարգավիճակ։ Շնորհիվ այս կարգավիճակի Թուրքմենստանը երկար ժամանակ կարողացավ խուսանավել Արևմուտքի, Չինաստանի և Ռուսաստանի միջև։

Լոնդոնի համալսարանական քոլեջում, որտեղ որոշ ծրագրեր դասավանդում են Անգլիայի հատուկ ծառայության՝ MI6-ի աշխատողներ, և անվճար հատուկ ծրագրով սովորել են Հայաստանի այսօրվա իշխանության մի շարք բարձրաստիճան պաշտոնյաներ, սովորեցնում են քաղաքական որոշ հնարքներ։

Քյուրդերը, չափազանց հետամնաց ժողովուրդ լինելով հանդերձ, հոգով արի և ընդունակ ցեղ են: Տիգրանակերտ նահանգի արևելյան մասը, Բաղեշի նահանգի գրեթե կեսը, ամբողջ Կորդվաց լեռները և Մասիսներից մինչև Մուսուլ (բացի Սիարտխուբից, որը Ասորեստան էր) քյուրդերով բռնված էին:

Լսում ես արևմտամետ մեր «գործիչների» հոգեցունց ելույթները ռուս սահմանապահների «Զվարթնոցից» հեռանալու մասին, և հասկանում, թե որքան ճիշտ էր ծերուկ Կարլ Մարքսը, երբ ասում էր. «... Ամենաանառիկ ամրոցը մարդու գանգն է: Ոչ մի թնդանոթով հնարավոր չէ քանդել նրա պատերն ու այնտեղ գիտելիք դնել, երբ ինքը չի ցանկանում քանդվել»:

Օգոստոսի 3-ը եզդի ժողովրդի հանդեպ կատարված ցեղասպանության զոհերի հիշատակի օրն է

Քանի խոսքը թանգարանների լինել-չլինելու մասին է, ասեմ, որ Լիտվայի Կաունաս քաղաքում կա «Չարիքների» (կամ` «Սատանաների») թանգարան:

Այն, որ մենք չունենք ազգային քաղաքական մտքի փիլիսոփայություն, կարծում եմ, փաստ է: Այն, որ տասնամյակների ընթացքում պետականորեն չձևակերպվեց ազգային գաղափարաբանությունը՝ իր տարատեսակ ընդգրկումներով, այլ հակառակը՝ մերժվեց որպես կեղծ կատեգորիա. ցավալի իրողություն է, որը հնարավորություն տվեց ոմանց մերժելու անցյալը, հեգնելու ներկան, խաչ քաշելու ապագայի վրա՝ ապագա կա, կա ապագա աճպարարությամբ՝ կադաստրի վկայականի փնտրտուքով և քարտեզի չեկանկան որպես Հայրենիքի մնացորդ ներկայացնելով:

Իսրայելին լուռ կամ ուղիղ աջակցությամբ խրախուսել են Իրանի ինքնիշխան տարածքում հարվածներ հասցնելը, հիմա էլ թե` աջակցում ենք Իսրայելի պաշտպանության ապահովմանը: